Yarın sabah kahvaltıda ne yesem?

 En sevdiğim saatler kahvaltı saatleridir.. hele bir de Cumartesi- Pazar olsun kahvaltı hayaliyle uykuya dalarım. Akşamdan kafamda envai çeşit kahvaltılıklar.. peynirler zeytinler falan filan.. sıralanır durur.. bi de yanında simit varsa.. işte benim muhteşem kahvaltım, rüyamda bile..

 Sadece haftasonları mı kahvaltı edersin sen? diye soranları duyar gibiyim. Tabi ki hayır. Sırf kahvaltı edebilmek için sabahın köründe uyanırım, kargalarla inatlaşır gibi. Bi güzel keyifli keyifli kahvaltımı yaparım, çayımın dibine vururum. Öyle okuldu işti falan engelleyemez, peynirimi domatesimi..

 O değil, hadi ben birazcık deliyimdir bu konuda, var bi şapşallık. Ama gel gör ki arkadaşlarımda öyle.. insan her buluşmasında mı kahvaltıya gider yahu.. İstanbul kazan biz kepçe her yerde ne çeşit kahvaltı mevcut bilincindeyiz, o derece psikopattık bir ara. Nerede açık büfe nerede serpme biliriz. bu ara sabahtan geceye doğru kaysa da buluşma saatlerimiz, kahvaltı her daim yerini korumakta tüm ihtişamıyla. Ee cemal süreya ne demiş.. "Yemek yemek üstüne ne düşünürsünüz bilmem/ Ama kahvaltının mutlulukla bir ilgisi olmalı".. ben bu adamı pek bi severim.. sevdiğim insanları da sorgusuz sualsiz dinlerim..  daha da üstüne bir şey demem..

 Buraya nereden geldin.. bu yol nereye gider.. diyorsanız.. açıklıyorum..

 Yukarıda yaptığım açıklamaları göz önünde bulunduracak olursak.. geçenlerde film almak için öyle boş boş dvd rafları arasında gezinirken.. -aklımda bi film vardı sanırım, şimdi hatırlayamadım- işte onu ararken bi baktım üst sağ köşeden tanıdık bi sözcük..  kocaman yazılarla gözüme gözüme dik dik bakan... bi adet kahvaltı kulübü.. ee pek bi kulüp meraklısı olan ben –kaybedenlere de pek bi ısınmıştım- tamlamanın başında kahvaltıyı da görünce havada kaptım haliyle :)

 Ve.. bugüne de izlemesi kısmetmiş..

                                                                                                           'The Breakfast Club'

“.. ve üzerlerine tükürdüğün bu çocuklar, dünyalarını değiştirmeye çalışırken senin danışmanlığından muaftırlar.

    ve yaşadıkları şeyin ne olduğunun oldukça farkındaydılar..” David Bowie

24 Mart 1984 Cumartesi/ Shermer lisesi kütüphanesi

Beş farklı (garip) kişilik saat 7.00de artık bir aradadırlar. İlk başlarda birbirine tahammül edemeyen bu topluluk.. saat 4’ü zorlarken kendilerine bile itiraf edemediklerini ortaya koymuş olacaklardır.

“diğer insanların gözünde onlar bir sporcu, bir anarşist, bir sarışın, bir inek ve bir entel. Ama kendi içlerinde onlar her zaman Kahvaltı Kulübü olarak kalacak”

dipnot*: eski filmleri sevdiğimi bıkmadan usanmadan hep dile getirdim.. ama yine de yeniliyorum..  80lerin 90ların sinemasını seviyorum 50sini de 60ını da 70ini de.. ayırt etmeksizin.... eski olan her şeyi sevdiğim gibi onların da sararmışlıklarına kapılıyorum işte… bu da öyle bir şey..

dipnot**: bugünlerde daha çok yapılmaya çalışılan toplumsal içerikli mesajlar veren filmler, diziler görüyoruz, ve yeterince bıkmış durumdayız. En azından benim böyle yapımlara tahammülüm kalmadı artık. Hatta diyorum ki biri çıksa da bu toplumsal içerik olayını böyle insanların gözüne soka soka yapılmayacağını söylese diye bekliyorum, tüm sabırsızlığımla.. neyse işte.. o tarz filmleri yapan dahi insanlara sesleniyorum naçizane..  o önemli işlerinizden kafanızı bi an kaldırıp, tozlu raflardan bu filmi bi alın elinize, izleyin bi ders edinin.. belki işe yarar.. *John Hughes’ saygılar..

dipnot***: işte birkaç sevdiğim sahnelerin varlığından bahsedeceğim.. olur da bi izleyen vardır beni anlar:) ilk sahnem ıslık sahnesi^^ ikinci sahnem öğle yemeğindeki karmaşık durumlar.. üçüncüsü ise “ben esir sen esrar” sahnesi  ve o buram buram seksenler kokan muhteşem dans gösterileri…  he bir de şey vardı… saat 4ü vurmak üzereyken artık hepsi dökülmüş sinirler alt üst durumda iken.. gülüyorlar ya anlamsız anlamsız.. çok sevdim ben orayı ya^^

dipnot****:  bence bi dinle^^

özlüsöz*: “büyüdüğün zaman, kalbin ölüverir”

E.