Aynaya bakıp, kendini tanımaya çalışmak gibi..

  İzlemek deyince ne gelir akıla? Ne izlenir? Ne biliyim.. mesela tiyatro izlenir, sinema izlenir, maç izlenir.. peki ya seyirci? Onu izlemek kimin aklına gelir ki?

                                                   

  Birilerinin gelmiş işte.. karşınızda bir seyirci gösterisi.. seyirciyi izleme durumu..

  Oyun izlemeye giden bir grup seyircinin karşısında başka bir oyunu izlemeye gelen 12 seyirci. Bir seyirlik hikayesi.. aslında dönüp kendine bakma hali ya da kendine gelmeni sağlayacak bir öğüt durumu.. evet sanırım bir farkındalık hikayesi.. özünde bambaşka karakterlere sahip 12 kişinin bir arada bulunduğu bir tiyatro salonu. Aslında biraz senden, biraz ondan.. ucu açık bir karakter analizi..

  Sözsüz sürüp giden, hatta akıp giden; zamansız gerçekleşen bu seyirlik, ağzını beş karış açık bırakacak türden. Özgün bir akış, enteresan bir fikir ve harika performanslar..

 Söylesene kimin aklına gelir ki! Seyirciyi seyirciye izlettirmek; bir oyun izler gibi değil de aynaya bakmak gibi belki de..

                                                                                          'Dertsiz Oyun'

  Mekan, Kumbaracı50; oyun, daha öncede hayranlıkla bahsettiğim oyunun da içinde bulunduğu bir üçlemenin sonu olan Dertsiz Oyun..

 Merak ediyorum da.. Var mı aranızda hiç, bir oyunla hayatı değişen?

dipnot*: ‘Gerçek Hayattan Alınmıştır’, ‘Barzo ile Konserve’ ‘Dertsiz Oyun’-üçlemesi (Kumbaracı50 Gece Hikayeleri) kapsamında gerçekleşen yokuş hikayeleri.. –yaratıcısı da Yiğit Sertdemir-

bu da  izlemek isteyenler için! ee mutlaka bulursunuz kendinize uygun bi gün saat^.^

dipnot**: şehir tiyatroları yok edilemez! 

E.