Ardına bakma Mecnun!!

Naaasılllll!!!!

Leyla ile Mecnun bitiyor muymuş?

Şimdi doğru oturup doğru konuşalım.. hiç eğip bükmeyelim lafı. Aşikarı saklayamazsın ne de olsa. Sessizlikte boğulmayacağımıza göre.. ama ona rağmen konuşamıyorsak da mesela.. yazalım o halde biz de! Kelimeler güzel anlatır ne de olsa beni.

Mutlu musunuz siz? Yaşadığınız ülkede.. yaptığınız işte.. evliliğinizde.. kendi kendinize kaldığınızda göz ucuyla baktığınız aynada ne görüyorsunuz misal. Ya da hiç aynaya bakıyor musunuz? Bir de öyle bi durum var dimi.. bakabiliyor musunuz? Mesela.. hep merak etmişimdir; bir insanın özgürlüğünü alan, onu hapseden lüzumsuz yere, ve ya sebepsiz gözlerini morartırken sıradan insanların.. bazı insanların mizahını bazılarının düşüncelerini hatta kiminin hayallerini çalan bu insanlar, akşam olup da eve gittiklerinde hiç aynaya bakarlar mı? Aa gözümün üstünde kaşım da varmış yerine.. ağzımdan ne gereksiz sözcükler çıktı bugün de demezler mi.. ya da bu kafa sahip olduğum beyin için çok büyük değil mi demezler mi.. hep merak ederim içten içe. Garip.. eğer yüzsüzce bakabiliyorlarsa yansımalarına.. üzücü. Bazen kuşku duyuyorum.. bu insanlar hiç mi sevmemiş hiç mi sevilmemiş yahu! Hiç mi.. Kötülük tohum değil ki. Ektiğinde sadece o çıksın.. hiç mi aralara sıkışmamış iyilik denen kırıntı.

Peki siz hiç hayatınızda ceza aldınız mı? Okulda öğretmeninizden.. evde babanızdan.. sokakta topunuzu acımasızca kesen bakkal amcadan.. hangimizin kulağı çekilmedi ki. Peki neydi suçlarımız.. derste öğretmenden izin almadan konuşmak, annenin yaptığı yemeği sevmemek, sokakta oyun oynamak! Ahh be.. biz çocukken bile ne anarşistmişiz!

Gerçi.. öyle yaşıyoruz ki. Öyle bi zaman ki öyle bi yer ki.. az kaldı sadece nefes aldık diye suçlanacağımız günlere az kaldı.. özgürce yaşamak! “özgürce” ..kim? ..nerede? ..nasıl? özgürlük neydi ki hatırlıyor musunuz? Ben bi şeyi hatırlıyorum.. birinin özgürlüğü diğerinin özgürlüğünü engellediği noktada biter. Ben böyle öğrendim ilkokul sıralarından bugüne gelene kadar böyle gördüm, bildim. Siz?

Peki şuan..

Ne mi oluyor.. yazmaya kalksam, okumaktan sıkılırsınız.

…

Biri geçen gün bir şey yazmış.. Leyla ile Mecnun’u da mı kaybediyoruz derken rastlaştım. “ ..bir tek yalnızlığımız kaldı o da gitmesin” demiş. Ne doğru.. 

…

Ceza alma konusuna gelirsek.. ben hayatım boyunca çok ceza aldım.. tek ayak üstünde tahtanın önünde bekledim saatlerce.. tatil günlerimi odamda pinekleyerek geçirdim, eve kapatıldım arkadaşlarım sokakta cirit atarken.. bisikletimi bodruma kitlediler.. haftasonu televizyonu yasakladılar.. ben taa küçüklükten beri özgürlüğüm için savaşırım işte! Yaşım kaç oldu.. hala okuyorum o ayrı. Ama hala aynı savaştayım. Tüm istediğim biraz hayal kurmak, düşünmek, az biraz sesimi yükseltmek belki.. istediğimi izlemek istediğimi okumak istediğimi dinlemek.. yahu birini dinlemek bu kadar zor olmamalı! Başka birisinin senden farklı düşündüğünü kabul etmek, bir ‘başkası’ düşüncesi bu kadar anlaşılmaz olmamalı, sen olmayan. O kadar mı zor?

Çok güç değil.. inanın bana!

..

Ne diyordum ben..  heh!

...-bunu bir daha sorma Mecnun!

…anlaşıldığı gibi ne Leyla’yı ne Mecnu’nu ne de yalnızlığımızı.. yedirmesek mi acaba? ..diyorum.

Misal ben şu sıralar Leyla ile Mecnun izliyorum. Bazı anlar İsmail Abi gibi gelmeyecek bi gemiyi bekliyor gibi hissetsem de.. mütemadiyen gülüyorum. Deneyin derim.. onu da yaptım, ama hala mutsuzum diyorsanız.. hala diğerlerini anlayamıyorum diyorsanız.. son çare!

topuk topuk topuk..

E.