Daha küçükken kandırılmışız biz.
Yok Rapunzel gibi uzarmış saçlarımız, yok kırılmayan camdan papuçlar varmış, yok uslu bir çocuk olursak şirinleri bile görebilirmişiz falan…
Evet çocuktuk, saftık, kanatlanmıştık hayal bulutlarımızın arasında; ama aptal da değildik ki. O rengarenk çocuk dünyamıza umut tohumlarını ekmek.. işte tam da bu şimdiki çaresizliğimize sebep.
Yok Don Kişot değirmenlerle savaşmış, yok Aladdinin sihirli lambasıymış, yok aynalar konuşurmuş falan…
Külliyen yalan!
Evvel zaman içinde kalbur saman içinde; dünya adında bir gezegende yaşayan her çocuk bir yalanın peşinden koşarmış. Az gitmişler uz gitmişler dere tepe düz gitmişler bir bakmışlar ki harikalar diyarındaki Alice, iyilerin dostu kötülerin düşmanı Robin Hood, iyilikler kraliçesi Pollyanna arkalarından kıs kıs gülmekte. İnanamamış çocuklar, o bi zamanlar kahraman ilan ettikleri, düşlerinin yegane sahipleri şimdi dalga geçer gibi gülüyorlar. Dayanamamışlar sormuşlar ne değişti diye, neden biz büyürken siz küçülüyorsunuz? Hani gökten üç elma düşerdi? Hani onlar muratlarına ererlerdi biz kerevetine çıkardık?
"Develer tellal, pireler berber olmaz; ve insanoğlu kaf dağının arkasında yaşamaz."
Kıssadan hisse;
Her şey yalan, bi tek Pinokyo gerçek.
Konsepten çıkmayalım işte bi de film; liar liar
E.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder