Bir yıl dört mevsim..

   28 yaşındaydı ve tedirgindi…

   b.yi aramanın hikayesi.. c.yi hatırlamama sebep.

  Evet yanlış anlamadınız ben c. yi tanıdım.. tanıştık biz! O b.yi arıyordu, ben anlamadım. Evet aslında çok haklıydı.. “biliyordu anlamazlardı.. “derken.

  Anlamak imkansızdı. O garson bile anlamıştı o adamın aylak olduğunu, bizim farklı olduğumuzu ama.. işte anlamaktan kaçmak bu demekti herhalde.

 Aslında anlamıştım ben o merdivenlerde “yarın” diye bağırdığında.. anlamıştım. Bugünün işini yarına erteleyenlerden olduğunu.  Aslında anlamıştım ben.. o eski evin önünden geçerken anlattıkları.. hepsi yüzüme doğru esen en gerçeğinden fırtına gibiydi. Ama işte.. ben elimi siper edip yoluma devam etmeyi seçtim.

  Aslında biliyordum ben biteceğini. O aylaktı! O sadece b.nin peşinde avare olabilecek bir aylaktı. Farklıydık biz biliyordum. Ama dur diyemedim zamana. O farklılık cezbetti, pervaneye döndürdü belki de. Bilmem artık.. ama biliyorum ki.. onunla büyüdüm ben.. o b.yi aradı ben kendimi buldum sayesinde.

  Aslında biliyordum ben gideceğini. Gidip bi daha arkasına bakmayacağını biliyordum. Ama dur diyemedim, ne ona ne de kendime.. ee ne demişler. .olanla olunmaz yorulursun! Öyle demişti ya sahi.. daha ne diye konuşuyorum ki ben..

  Görmesin bizi mümkünse hiç kimse demiş birileri'. o da “görsün ne fark eder ki.. bize ne onlardan” derdi..

  Unuttum derken..c.yi hatırladım yine

dedim ki burada yazayım.. çünkü başka yer kalmadı ondan bahsedecek.."sustu. konuşmak lüzumsuzdu. bundan sonra kimseye ondan bahsetmeyecekti.biliyordu; anlamazlardı."

ee boşuna yazmamış bunu Yusuf Atılgan.. vardır bi bildiği dimi ama?

dipnot*: sadece karıncalar bilmeden severler..

dipnot**: ilhamın gelmesine sebep summer! teşekkürler^^tıktık

dipnot***: başucu kitaplarımdandır bilgilerinize..

son olarak..

aslında bu yazı kendiliğinden bir dipnot niteliğindedir. Demek istiyorum ki.. kitaplar da film, tiyatro kadar ilgi alanımdır. Yani kısacası.. Tüm o seyirliklere inat bi adet okumalık mola verdim, o kadar.^^

E.