Bi umut masalı..

Çok sevmek delilik midir?

Ya da sevilmediğini sevmek? Sevmeyeni sevmek.. olmayan birine inanmak.. olmayan bi aşka bağlanmak.. iyileşmemek için çaba sarf etmek, mutlu olmak için korkmak denir buna! Anılardan kopamamak.. anıları düşündükçe boğulmak, açılamamak, kulaç atamamak..

Eskilerden bi an vardır.. hafif melodik hafif melankolik belki de.. bi şarkıya kendi ağırlığından fazla şey yüklemek ne kadar mantıklıdır ki? Altı üstü şarkı, do re mi hecesinden öte bir duygu var olmaz.. bazı şarkılar vardır senin nefesini keser, başını döndürür.. delirmek bu mudur? Delirmek geçmişten gelen bir tınıyla kafayı bulmak mıdır? Hayal dünyana taktığın o alyans kadar parlak mıdır? Sorular sorular.. hepsi uzaktan sana göz kırpan o ufak umut ışığını bulmak için değildir de nedir..

Umut.. ne der atalarımız “umut fakirin ekmeği”.. olamayanı ummak, inanmak.  Elinde elle tutulur bir şey yoksa, hayatta soyut çalışanlardansan sen de.. işte imdadına yetişen bu umut safsatası beliriveriyor aniden.  Onu umdukça yaşıyorsun.. onu umdukça yaratıyorsun.. onu umdukça mutlusun.. bittiğin de mi? Booomm! dünyanın başına yıkıldığı an o olsa gerek.. o yukarda tüm haşmetiyle duran gökyüzü var ya o tümden kafana geçer, deniz her zamankinden daha bi dalgalanır, hava her zamankinden daha fazla üşütür.. titrersin, hıçkıra hıçkıra ağlarsın, kah kahkaha basarsın kah çığlık atarsın..  sonra mı? sonrası sana bağlı be canım.. aynayla yüzleşmeye ne kadar hazır olduğuna bağlı..

Sonra biter.. gün ay yıl.. ne kadar sürer bilmem ama geçer.. sonra?  Senin için biten o şey diğerleri için de bitmiş midir? İşte esas sorun.. buna halk arasında “delirmiş” olmak gibi bi suçlama ile bakılır! Asla iyileşemezsin mesela.. Ah vah zavallı pek de akıllıydı, pek de güzeldi, pek de iyiydi.. tüm acımaları çektiniz mi içinize? Heh tamam..

Şimdi sıra yeni bir umut ışığı bulmakta.. çok mu uzakta? İlla ufuk çizgisine mi bakmak gerek? Yoo.. belki sağına belki soluna.. belki bi enstrümandan çıkan bi seda, belki de bi pistten taşan bi dans.. belki de içinde.. kalbinin en kullanmadığın kısmında belki de.. tüm aradığın sevgi belki de sende kim bilir?

                                                                                                             'Silver Linings Playbook'

….

Bugün ani bi kararla kendimi sinema salonunda buldum.. oysaki benim evime gidip yarın olacak sınavıma çalışmam gerekti.. ama nerdee.. esasında Anna Karanina’ya gitmek istemiştim, kafamdaki ilk oydu.. ama seans bulamamaktan ötürü listemin ikinci satırına indim ve Umut Işığı’na bi bilet dedim, sıradaki seansa.. evet bi bilet^^ yalnız başıma sinema keyfi için… biletimi aldım.. sonra gittim en kocamanından kahvemi aldım. Ama şimdi esas mesele onu sinemaya sokmaktı.. (yasaktır ya hani dışardan yiyecek, içecek) ama benden kaçar mı:) sol elime aldım kahveyi, attım üstüne montumu.. elim hafiften yana yana girdim salona.. her şey salona girene kadar zaten.. ondan sonrasına karışmıyorlar.. zaten filmin başlamasıyla çantalardan çıkan zulaları görünce yalnız olmadığımı anladım, ohh dedim.. sinema salonlarında çay kahve içmek için kazık yememeyi akıl eden kişi olarak tek değilmişim ben.. biz salonca anarşistmişiz meğer^^

Öyle işte..

dipnot*: Bradley Cooper^^ hem yakışıklı, hem harika oyuncu… oscarı alır mı bilmem ama Hangover’da niye dikkatimi bu kadar çekmedi diye hayıflanmama sebebiyet verdiği kesin:)

dipnot**: Katniss’de vardı ordaa.. Jennifer Lawrence yani.. kusuruma bakmayın ben hala Hunger Games’den çıkamadım da ondan.. ki bence oda çıkamamış ki hala o ateşli, kızgın bakışları bana unutturamadı o mıntıka savaşlarını napalım:))

dipnot***: hee bir de Robert De Niro’da varmış meğer^^  tabii  onun için kelimeler kifayetsiz..

dipnot****: film finallerinde en gözde sahnemdir, dans sahneleri^^ burda da öyle oldu.. hatta bi qucikstep dansı var kii.. hihh bayıldım^^

E.