'Işığa yürü Lizzy!!'

                                                “Eğer gerçekten bana dokunabilseydin.. tüm bunlardan uyanabileceğimi düşünüyorum..”

Hayatımızı hep erteliyoruz.. o ve ya bu sebepten. Sadece erteliyoruz, pek bi alışkınızdır biz yarın yaparız demeye ne de olsa dimi? Ben hemen işe koyulduğumu hatırlamam mesela, hep bi sonraki güne bi sonraki haftaya atarım.. konuşmaları, başlangıçları..

Peki ya tüm bu yarınlara inat, aniden gitmek gerekirse? Yarım kalmış onca iş.. onca hikaye varken.. geri dönmesi mümkün olmayan bi yolculuksa çıktığın bu amansızlık.. o zaman ne yapmak gerek?

Şu aralar o kadar fazla ‘anı yaşa’ felsefesiyle doluyum ki.. yapamayacağımı bile bile..

Günlük konuşmalarımızda bazı tabularımız vardır bizim.. söylemememiz gereken şeyler, duymamamız gereken şeyler.. ölümde bunlardan biri değil midir? düşünmek bile yasak uyarısına maruzdur..ama farkında bile olmadan büyürüz biz, büyüdükçe hayallerden uzak gerçeklerle yüzleşiriz.. ölümden mi korkuyoruz biz? Yoksa istediğimiz şeyleri yapamamaktan mı? eksik kalmaktan..

Arafta kalmak demek bu olsa gerek..

                                                                                                               'Just Like Heaven'

Gece yarısı film izlemelerini pek bi severim.. hatta gece yarısından öte sabaha yaklaşan saatlerde, evin sessizliğinde sadece filmin yaydığı ışıkla keyiflenirim ben. Sanırım ben geceleri gündüzlerin üstüne taşıyanlardanım.. gece uyanık olmanın huzuru^^

Uyuyamamanın verdiği şey midir bu huzurla karışık düşünce nöbetleri? Ya da bunların yüzünden midir uyuyamamak?

İşte dün gece tam yatmak üzereydim ki televizyondan bi film göz kırptı bana.. just like heaven.. daha önce izlemediğim, üstelik izlemek istediğim.. tabi ki en kolay fedakarlık yaptığım şey olan uykuyu bi kenara atıp filmi izlemeye koyuldum.. aslında televizyonda film izlemeyi sevmem, o en can alıcı yerlerde dann! Diye giren reklam müziği tüm keyfimi kaçırır.. o kadar çok reklam olur ki hatta.. filmden uzaklaşır, öylece kendinizi reklamları izlerken buluyor olursunuz. Ama işte gece olunca iş böyle olmuyor.. sadece tek reklamla güzel bi film izleyebildim.. laptop ekranı&kulaklık’tan uzak bi film seansı yaptım.. (tabi altyazılı, herhalde tek tahammül edemediğim dublaj!!) böyle işte.. tatlı bir romantik komedi sonrası uykuya dalıyorum ben de..

Bi film izliyorum.. yine pişman olmaktan korkmalar, keşkeleri hayatından def etmeler..sonra bi bakıyorum.. radikal kararlar..

Sonra mı? şişirdiğin balon sönüveriyor.. biri çuvaldızı dann!! diye batırıveriyor… kimi ben.. kimi sen.. kimi o..

Yine firar..

dipnot*: Reese Witherspoon.. ilk defa sevdim desem^^ ve bence Elizabeth çok haklı Lizzy ne ya!!

dipnot**: San Francisco^^ -çocuktum, o zamanlar ‘full house’ diye bi dizi vardı.. bilmem hatırlar mısınız?  Jenerikten bi araba Golden Gate Köprüsü'nden geçer.. işte bir itirafım olacak bu konuda size..:) ben o zamanlar o köprüyü Boğaziçi Köprüsü sanardım.. oranın San Francisco olduğunu öğrendiğimde.. resmen tüm çocukluk hayallerim suya düşüp boğuldu.. ahh ahh çocukluk aklımı seveyim^^ hala bu şehri görünce gülerim, o zamanki halime.. daha kim bilir nereleri nereler, kimleri kimler sandım:)

dipnot***: ya bi de.. filmi izlerken aklıma Ruhsar geldi.. bi de ona güldüm:) şuan bile içimden jenerik müziğini mırıldanıyorum.. kaç yıl geçmiş unutmamışım hala.. gereksiz her şeyi hatırlama konusunda üstüme tanımam^^ unutanlar için tıktık^^

özlüsöz*: "Tanrı içkiyi insanlar sosyalleşsin diye yarattı; erkeklere cesaret verir, kadınları rahatlatır!"

E.