“acıttığını hatırlıyorum
onu seyretmek acıtıyor”
Hiç dönüp günlüğünüzü okuduğunuz oldu mu? Yani tabii günlük
tutuyorsanız..
belki de en güzeli yazmamak.. bazı
şeylerin kalıcı olmaması belki de en güzeli. Dönüp dönüp bakacaksan..
Cümlelerim tamamlanmıyor.. ne
yazık! Sadece yazabildiğimi bilmek.. ki onu da becerememek ne kötü.
Geçmişe sık sık dönüp bakmak da
neyin nesi. Anısın sen haddini bil! Nerede.. kararlarımı, hayatımı, beni
belirleyen şeyler bu lanet olası hatıralarsa ne anladım ben bu işten. Neredeyim ben?
Kendimin bile ne olduğuna kararı tek başıma veremiyorsam.. hayatıma giren çıkan
tüm o insanlar veriyorsa kararları; ve ben sadece kafa sallıyorsam.. sadece
boyun eğiyorsam. Bu nasıl olur da benim hayatım olur? Nasıl olur da benim
kararlarım olur? Nasıl ben olurum?
Geçmişe baktım yine bugün.. hiç
yapmıyormuş gibi. Bi başlayınca bırakamıyorum da lanet olası. Fazla bağlıyor,
kimseye bağlanmadığım kadar anılarıma bağlıyım ben sanki. Bilmem kaç tarihli bi
sayfayı açtım, gecenin bir körü boş sayfaya tek bi cümle yazmışım. “beni daha
az üzgün hissettirdi; üstelik o da mutlu değil”
Şimdi durup o günü düşünüyorum.
Bazen bazı anlar olur; içinden geçen kelimeler kaybolur. Orada bi yerlerdedir
ama bulamazsın. Çok şey demek istersin, ama çıkmaz. Yutkunursun, nefes
alırsın.. –unuttuğumuz çok olur- yine işe yaramaz.. sayfalarca anlatamayacağına
inandığın bir şeye başlamak saçma gelir. Ama söylemek de istersin. Sonra dinlemek
daha güzel gelir.. o susar müziğin sesini biraz daha açarsın.. işte o gün bir daha
dinlememeye yemin ettiğim şarkının sesini daha çok açmıştım ben. Sanki o
kaybolan sözleri böyle unutacaktım.. biraz daha açtım. Biraz daha dinledim..
kaç defa dinledim bilmiyorum.. sonra kapattım, bu cümleyi yazdım. Bir daha
dinlemedim. Oysa ki o en sevdiğim şarkıydı.. neden şarkıları bazı anlara bağlarım
ki?
Bugün dinledim. Hatırladım.
Filmde çaldı. Çaldığını duyduğumda
durdurdum filmi. Açtım o sayfayı. Sonra içim götürmedi, yarım bırakamadım filmi..
devam ettim. Film bitti. Ben hala o şarkıyı dinliyorum.. artık bu filmi de unutamayacağım..
ne güzel; her gün yeni bir anı biriktiriyorum. Her gün yeni bir gelecek
belirliyorum böylelikle..
Yazmaya kimseye anlatamadığım
için başlamıştım. Sonra anlatmaya başladım. Bu kez de anlamamaya başladılar.. ben de yazmaya devam ettim böylece.. iyi ki.
*tüm hayal gücünü onunla harcama!
E.
Yazmak mı yazmamak mı? :)
YanıtlaSilKafa Dergi ve Ters Düz'e de beklerim... :)