Kireçle boyanmış mavi panjurlu evler, uzaklardan kulağa çalınan bi buzuki tınısı. Girit masalıdır bu; kırılan tabakların çıkardığı ses kadar net, kırılan parçalar kadar gerçek. Uzo yanında efkarlanacak kadar denizin öteki tarafının hikayesidir bu.
Dedemin insanları.. sen ben o.. birlikte olan herkes. Bir şişeden çıkan sözcükleri bekler gibi kucaklanan dostlar.. çocukluğa, sevgiliye duyulan o bıkmaz özlem..
Gözümden hafif hafif ama istikrarlı akan yaşlara inat, gülebilmeme sebep; yine yeniden bi Çağan Irmak eseri.
'Dedemin İnsanları'
E.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder