16.1.13

Aklınızdan çıkmayan biri var mı?


Einstein “ Hiçbir büyü ya da gizeme inanmıyorsan, aslında bir ölüsün demektir” demiş..
Şu saatte izlediğim filmin arkasından.. tatlı bi doğal sarhoşluk seziyorum kendimde. İlginç bir huzurun başkalaşımı..


                                                                                                             'Before Sunset'

Filmlere çok anlam yüklüyorsun.. saçmalama!! Onlar sadece karelere sıkışmış hayatlar, hayal, rüya.. gerçek olmayan.. Ben de bunu sık sık kendime hatırlatırım. Kendime, kendime benzeyen arkadaşlarıma.. ama sonunda kendimi hep bu halde bulurum.. biraz kırgın biraz mutlu. Kendimi çok değiştirmeye çalıştım, bu gerçeklikten uzak fantastik karakterimi çöpe atıp, realist bi insan olmaya çabaladım.. baya baya denedim.. süper ötesi çelikten bi zırh giydim bi ara, tüm duygulara karşı.. sonra bi baktım ki yine incinmişim.. yine kendimi üzecek bir şeyi bulup çıkarmışım saklandığı delikten.. neyi neyden kimi kimden koruyordum ki ben Tanrı aşkına? Ben kalemi kendim yıkıp, kendim yaptım hep.. her değişmeye çalıştığımda, iki kat silah kuşandım.. sonuç mu? İnsanlar kabul etmese de, biz hiç değişemiyoruz!!

Kimseyi kimsenin yerine koyamazsın, hiçbir yer başka bir yeri unutturamaz, her şarkı sana yazılmıştır, her kitap sensindir.. kaybedilen kaybedilmiştir, üzülmek niye? Diye sormak kolay.. çok kolay hem de.. ben de soruyorum hep.. Niye? İnsanlığın özü olsa gerek, pişmanlıklarla büyüyoruz biz, keşkelerle.. neden orada değildin? Neden böyle dedim? Neden gelmedin? Neden aramadın? ohooo..

Gün doğmadan başlayan, ve bittiğine inandığın bi hikaye.. bi bakarsın gün batmadan seni bulmuş yine.. yıllar sonra belki ama yine de sana hatırlatır o unutulmaz yaz gününü. Jesse’e kitap yazdıran o şeyi.. Celine’nin tüm küsmelerini, o şarkıyı söyleten şeyi.. bu sefer Viyana’da değil Paris’te yürüyorlar..

Esas kız bir şey diyor o arada.. “ gençken insan bağlanacağı bir çok insanın olacağına inanıyor. Ama o hayatında sadece birkaç defa oluyor. Ve sen o fırsatı da kaçırabiliyorsun”.. gerçeklikle aşk arasındaki o çelişkiyi siz de görebiliyor musunuz?

Onu hatırladım ve özledim..
Unutmadım ve bu beni kızdırıyor.

dipnot*: devam filmi olarak en sevdiğim diyebilirim^^ genelde seri filmlerde, kitaplarda hep ilkini sevmişimdir.. diğerleri benim için hep izlenmesi ve ya okunması mecburi şeyler olarak kalmıştır.. ama bunda farklı.. günün doğmasındansa batmasını beklemek bana daha fena geldi:) Before Sunrise için tıktık^^

dipnot**: Celine bi laf ediyor arada bir yerde.. “geçmişinde yaşamak zorunda değilsen, hafıza harika bir şey”..

dipnot***: Jesse’in düğününe giderken, Celine’i NewYork’da görmesi.. ama hayal sanması.. ah lanet olası tesadüfi felaketler!!

özlüsöz*: "çok şey yapmak istiyorum, ama sonuçta hiçbir şey yapmıyorum."

Son bir şey! … her gün son günümüz ya hani.. bugün son günümüz olsa kime ne söylerdiniz??

E.

6 yorum:

  1. Kimseyi kimsenin yerine koyamazsın ama üstüne koyabilirsin inan bana. "bir daha asla sevemem" derken kendini daha da güzel bir aşkın içinde bulan biri söylüyor bunu :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. inanıyorum aslında.. ama kimi zaman şüpheye düştüğüm de olmuyor değil^^
      senin içinse çok sevindim ee süpermiş:))

      Sil
  2. filmin sonunu ne yapacağız peki? ben hayatımda bu kadar sinirlendiğimi hatırlamıyorum. çok can sıkıcıydı.

    gelecek ile birlikte gelen, hayal kırıklıkları, güven eksiklikleri ve hafızadan hiç silinmeyecek olan şeyleri çok iyi bilen birisi olarak konuşuyorum. ne kadar umursarsın bilmiyorum. inan bana, aklına gelmesi falan garip değil. bunlara anlam yükleyip sonuçlar çıkartma. bir şeyi tamamen kapatabilmek için hiçbir eğiklik olmadan öne doğru yürümen gerekiyor ki geçmiş sızmasın. bunun için de tek kişi olman yetmez. birisini tamamen yok saymak için yeni şeyler gereklidir. bunu hayatım boyunca test ettim. bu insanları kullanmak değil, tekrar bir bütün olmak işte. kimse kimseyi unutmuyor sadece hatırlayışlar farklı. bir süre sonra hiç hatırlamayışlar farklı. kızma kendine.

    ara sıra ben de şüpheye düşüyorum, sonra böyle şeyler de yazıyorum. bilmem anlatabildim mi? :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. anlatabildin aslında:)
      ama geçmişi bu kadar sık hatırlamak, hatta bazen geçmişi bugünde yaşıyor olmak çok can sıkıcı olabiliyor. kimse kimseyi unutmuyor sadece hatırlayışlar farklı derken çok haklısın.. inan bu dediklerini ben de çok söylüyorum kendi kendime.. ama dediğim gibi şüpheye düştüğüm anlarda çok var.. böyle anlarda da bu yazılar çıkıyor işte^^

      Sil
  3. "Gün doğmadan başlayan, ve bittiğine inandığın bi hikaye.. bi bakarsın gün batmadan seni bulmuş yine.."
    Ne guzel bir soz ve ne guzel bir film yazısı! Ustelik uzun zamandır erteledigim bir film serisine ait. Hemen kosup izleyip, geri donmeli ve belki biseyler daha yazmalıyım :)

    Benden once yazılan yorumlar da cok manidar. Senin anlatmak istedigini destekler nitelikte olmuslar.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler:)
      kesinlikle izlemelisin. en sevdiğim serilerden biri kaç defa izledim bilmiyorum:))

      Sil