Einstein “ Hiçbir büyü ya da
gizeme inanmıyorsan, aslında bir ölüsün demektir” demiş..
Şu saatte izlediğim filmin
arkasından.. tatlı bi doğal sarhoşluk seziyorum kendimde. İlginç bir huzurun
başkalaşımı..
'Before Sunset'
Filmlere çok anlam yüklüyorsun..
saçmalama!! Onlar sadece karelere sıkışmış hayatlar, hayal, rüya.. gerçek
olmayan.. Ben de bunu sık sık kendime hatırlatırım. Kendime, kendime benzeyen
arkadaşlarıma.. ama sonunda kendimi hep bu halde bulurum.. biraz kırgın biraz
mutlu. Kendimi çok değiştirmeye çalıştım, bu gerçeklikten uzak fantastik
karakterimi çöpe atıp, realist bi insan olmaya çabaladım.. baya baya denedim..
süper ötesi çelikten bi zırh giydim bi ara, tüm duygulara karşı.. sonra bi
baktım ki yine incinmişim.. yine kendimi üzecek bir şeyi bulup çıkarmışım saklandığı delikten.. neyi neyden kimi kimden koruyordum ki ben Tanrı aşkına? Ben kalemi
kendim yıkıp, kendim yaptım hep.. her değişmeye çalıştığımda, iki kat silah
kuşandım.. sonuç mu? İnsanlar kabul etmese de, biz hiç değişemiyoruz!!
Kimseyi kimsenin yerine
koyamazsın, hiçbir yer başka bir yeri unutturamaz, her şarkı sana yazılmıştır,
her kitap sensindir.. kaybedilen kaybedilmiştir, üzülmek niye? Diye sormak
kolay.. çok kolay hem de.. ben de soruyorum hep.. Niye? İnsanlığın özü olsa
gerek, pişmanlıklarla büyüyoruz biz, keşkelerle.. neden orada değildin? Neden böyle
dedim? Neden gelmedin? Neden aramadın? ohooo..
Gün doğmadan başlayan, ve
bittiğine inandığın bi hikaye.. bi bakarsın gün batmadan seni bulmuş yine..
yıllar sonra belki ama yine de sana hatırlatır o unutulmaz yaz gününü. Jesse’e kitap
yazdıran o şeyi.. Celine’nin tüm küsmelerini, o şarkıyı söyleten şeyi.. bu
sefer Viyana’da değil Paris’te yürüyorlar..
Esas kız bir şey diyor o arada.. “
gençken insan bağlanacağı bir çok insanın olacağına inanıyor. Ama o hayatında
sadece birkaç defa oluyor. Ve sen o fırsatı da kaçırabiliyorsun”.. gerçeklikle
aşk arasındaki o çelişkiyi siz de görebiliyor musunuz?
Onu hatırladım ve özledim..
Unutmadım ve bu beni kızdırıyor.
dipnot*: devam filmi olarak en
sevdiğim diyebilirim^^ genelde seri filmlerde, kitaplarda hep ilkini
sevmişimdir.. diğerleri benim için hep izlenmesi ve ya okunması mecburi şeyler
olarak kalmıştır.. ama bunda farklı.. günün doğmasındansa batmasını beklemek
bana daha fena geldi:) Before Sunrise için tıktık^^
dipnot**: Celine bi laf ediyor
arada bir yerde.. “geçmişinde yaşamak zorunda değilsen, hafıza harika bir şey”..
dipnot***: Jesse’in düğününe
giderken, Celine’i NewYork’da görmesi.. ama hayal sanması.. ah lanet olası
tesadüfi felaketler!!
özlüsöz*: "çok şey yapmak istiyorum, ama sonuçta hiçbir şey yapmıyorum."
Son bir şey! … her gün son
günümüz ya hani.. bugün son günümüz olsa kime ne söylerdiniz??
E.
Kimseyi kimsenin yerine koyamazsın ama üstüne koyabilirsin inan bana. "bir daha asla sevemem" derken kendini daha da güzel bir aşkın içinde bulan biri söylüyor bunu :)
YanıtlaSilinanıyorum aslında.. ama kimi zaman şüpheye düştüğüm de olmuyor değil^^
Silsenin içinse çok sevindim ee süpermiş:))
filmin sonunu ne yapacağız peki? ben hayatımda bu kadar sinirlendiğimi hatırlamıyorum. çok can sıkıcıydı.
YanıtlaSilgelecek ile birlikte gelen, hayal kırıklıkları, güven eksiklikleri ve hafızadan hiç silinmeyecek olan şeyleri çok iyi bilen birisi olarak konuşuyorum. ne kadar umursarsın bilmiyorum. inan bana, aklına gelmesi falan garip değil. bunlara anlam yükleyip sonuçlar çıkartma. bir şeyi tamamen kapatabilmek için hiçbir eğiklik olmadan öne doğru yürümen gerekiyor ki geçmiş sızmasın. bunun için de tek kişi olman yetmez. birisini tamamen yok saymak için yeni şeyler gereklidir. bunu hayatım boyunca test ettim. bu insanları kullanmak değil, tekrar bir bütün olmak işte. kimse kimseyi unutmuyor sadece hatırlayışlar farklı. bir süre sonra hiç hatırlamayışlar farklı. kızma kendine.
ara sıra ben de şüpheye düşüyorum, sonra böyle şeyler de yazıyorum. bilmem anlatabildim mi? :)
anlatabildin aslında:)
Silama geçmişi bu kadar sık hatırlamak, hatta bazen geçmişi bugünde yaşıyor olmak çok can sıkıcı olabiliyor. kimse kimseyi unutmuyor sadece hatırlayışlar farklı derken çok haklısın.. inan bu dediklerini ben de çok söylüyorum kendi kendime.. ama dediğim gibi şüpheye düştüğüm anlarda çok var.. böyle anlarda da bu yazılar çıkıyor işte^^
"Gün doğmadan başlayan, ve bittiğine inandığın bi hikaye.. bi bakarsın gün batmadan seni bulmuş yine.."
YanıtlaSilNe guzel bir soz ve ne guzel bir film yazısı! Ustelik uzun zamandır erteledigim bir film serisine ait. Hemen kosup izleyip, geri donmeli ve belki biseyler daha yazmalıyım :)
Benden once yazılan yorumlar da cok manidar. Senin anlatmak istedigini destekler nitelikte olmuslar.
Teşekkürler:)
Silkesinlikle izlemelisin. en sevdiğim serilerden biri kaç defa izledim bilmiyorum:))