denge* 23:11'

“Sizin alınız al inandım/ Morunuz mor inandım

 Ben tam kendime göre/ Ben tam dünyaya göre

                                      Ama sizin adınız ne?”

Evet ya.. neydi adınız? unuttum ben. balık gibiyim işte. kah duyuyorum kah unutuyorum. Neydi adın? resmiyetten sıkıldım, sizli bizli şeyler bana göre değil. Hadi konuşsana! adın ne? unuttum. olamaz mı.. adın ne? zor bir şey sormadım ki.. ya da sordum mu? Nedense bu aralar hiç kendime inanmıyorum. Sahi kim bana inanıyor ki.. neyse dağıtmayalım konuyu. Sana diyorum hey!! Adın?

Söylemeyecek misin? peki sen bilirsin. ne yani yalvaracağımı mı düşündün. şaka yapıyorsun, o kadar mı tanımadın beni. ben leb demeden leblebiyi anlarım be, ne sandın. Peki.. susuyorsun hala. Pekii..

Yine çıt çıkmaz senden ama.. onun adı ne? yine mi.. peki.

O zaman ben konuşayım sen dinle. He? Yahu kafa salla bari.. başlıyorum. bak sonra.. tamam.

Basit bir gündü. sabah kalktım. elimi yüzümü yıkadım. içimden kahvaltı yapmak gelmedi. zaten nedense çaydan soğudum bu aralar. az sütlü kahvemi içtim. sonra baktım böyle olmadı, tezgaha şöyle bir göz gezdirdim. baktım bir tabak kurabiye. geçen haftadan kalma tarçınlı kurabiyeyi bi hamlede ağzıma attım. Beton!! böyle başladı işte.. dişimi kırdım. sonra dişimi çektiler. acımadı. morfin midir nedir o şeyden verdiler işte.. uyuştum. üç saat sonra bi sızı hissettim. aynaya koştum hemen.. korktum diyemem ama ürperdim.  iki dişim arasındaki boşluk. Boşluk! boşluk sızlar mı hiç dedim. sızlarmış.. böylesi daha başıma gelmez derken. üç saat sonra su içme gafletinde bulundum. su evet. Masumane.. bir bardak su. öyle soğuk da değil. oda sıcaklığında beklemiş.. aman Tanrım!! Yine o boşluk.. içim çekildi. o ne demek ben de bilmiyorum ama durumu anladın herhalde.. tüyleri diken diken olmak gibi.

Sonra mı? tüm gün ne bir şey yedim ne bir şey içtim. sonraki günlerde.. aklımda hep o boşluk.

En çok boşluktan korktum ben. sonsuzluktan nedensizlikten kararsızlıktan.. evet devamı gelir. uzatmıyorum. korktum işte her insan gibi. o yüzden de ağzıma lokma koymadım o günden beri.

Ama çok acıktım. Biri bana korkma dese.. korkmam belki. belki ama..

Sen der misin? Biliyorum konuşmuyorsun ama kafa sallasan da olur. ya da konuşsan ya.. hadi gel bol salçalı makarna yiyelim desen misal. neyse saçmaladım. kendi kendine konuşan bir deli saçmalamaktan başka ne yapar ki?

Öyle işte.. sorayım dedim.çok mu konuştum yine. 

Kafa da mı sallamıyorsun. çok güzel. tamam artık dönebilirsin. sağa değil sola çevir kafanı.

Pekii..neydi şu söz.. hani mecnun diyordu ya.. ya izleyip izleyip ağladığım sahne hani.. o da ağlıyordu ya. sonra yavuz şiir okuyordu. Turgut Uyar. söylemiştim sana. biliyorsun. ya neydi.. heh!!

“üçümüz birden sevilemez miyiz?”

...

Tamam. sustum ben. nefesini tutmayı bırakabilirsin artık. 

Vazgeçtim.

E.