Bazı insanlar için çok önemliyiz,
ama sadece oradan geçip gidiyoruz. Sadece gidiyoruz, herkes gibi.. hep
gidiyoruz. Evet bu istenilenin aksine o
masallardaki gibi değil. Mükemmel değil, sadece gerçek! Jesse'nin dediği gibi.. "End of the story!"
Gün doğumu veya batımı gibi
romantik şeylerden bahsetmiyorum.. onlar kısa ama güzel anlar sadece. Gerçek karanlıkta
başlıyor. Karanlıkta mutsuz insan. Karanlıkta yalnız. Bu gibi sözler işte..
karamsar ama hayat.
Her neyse..
Şöyle diyim, eğer gerçekle
yüzleşmeye cesaretiniz yoksa (ki genelde olmaz kaçak dövüşmeyi severiz biz) hiç bulaşmayın. Gidin 1994 yazına, Viyana'daki o
geceyi hatırlayın; onu izleyin. Korkuyorsanız hiç hatırlatmayın kendinize,
kendinizi. Belki yıllar sonra Paris'e gidin. Biraz umut, biraz huzur alın. Ama
sakın Yunanistan’a gelmeyin.
Hiç izlemeyin Before Midnight’ı.
İzledim ben (sonunda). Peki pişman mıyım? Hayır.
Film çok iyi. Julie Delpy ve Ethan Hawke tabii ki harika! Peki ya.. Celine ve Jesse? Aşk mı? O yok işte.
E.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder